Koppen schrijven met haakjes (en wat ik nog meer leerde tijdens mijn stage bij Blendle)
Nieuws | Blogs‘Heb jij interesse in media, wil je ervaring opdoen bij een supersympathieke start-up en wil je meehelpen de allerbeste verhalen uit nationale en internationale media te selecteren?’
Afgelopen maart antwoordde ik ‘ja’ op bovenstaande vraag, waarop een stevig sollicitatieproces volgde. Twee weken, twee opdrachten, een bezoekje aan de headquarters, een skypegesprek en heel wat telefoontjes verder was ik aangenomen.
Stagelopen bij Blendle is geen koffiehaalstage. Zodra je wegwijs bent in de wereld van AAP (Awesome Article Picker, de mailing-/aanbevelingstool), Looker, Portal (dataprogramma’s) Kevin (het algoritme) en Slack (het communicatiesysteem) word je in het diepe gegooid en draai je volledig mee met het redactieteam.
Hoe gaat dat eraan toe?
Je krijgt veel vrijheid, maar die gaat hand-in-hand met verantwoordelijkheid. Vanaf je eerste stagedag word je behandeld als ‘echte werknemer’, maar er wordt ook van je verwacht dat je je zo gedraagt.
De werktijden zijn flexibel en je mag werken waar je wilt (zo lees je ’s ochtends de krant thuis, maar een groep collega’s werkte een hele week vanuit Biarritz), als de klus maar af komt. En of het nu gaat om de spelfouten in een kop, een deel van de site dat uitvalt of muizen in het kantoor door open broodzakken: jouw probleem is nooit andermans probleem.
Bij alles wordt van je verwacht dat je je afvraagt: moet dit wel zo? Is hier over nagedacht? Wat kan ik hier aan doen?
Dit klinkt stressvol en streng, en ik moest er in het begin ook wel aan wennen, maar uiteindelijk vind ik het juist het leuke aan werken bij een bedrijf dat zo snel groeit: je kunt als stagiair dus echt iets bijdragen.
En wat doe je dan de hele dag?
Ik was vooral bezig met lezen, selecteren en aanbevelen van het allerbeste dat de kranten en tijdschriften in de kiosk te bieden hebben, om hiermee de nieuwsbrief samen te stellen die naar honderdduizenden ontvangers gaat.
Als je, zoals ik, dol bent op verhalen in alle soorten en maten (van De Groene tot Grazia) en graag je vrienden lastigvalt met toffe stukken die ze echt moeten lezen, maak je bij Blendle van je hobby dus je werk. Bij het aanbevelen van de verhalen die je selecteert is één van de belangrijkste vragen die je jezelf stelt: ‘hoe zou ik aan een vriend in de kroeg vertellen waarom hij dit moet lezen?’
Door deze insteek moest ik eerst leren schrijven in een andere tone of voice dan ik gewend was. En op het moment dat ik me die had eigen gemaakt, werd ik uitgedaagd om er weer van af te wijken. Want ondanks dat we aan de hand van data kunnen zien welk type kop goed werkt – vaak die met haakjes, inderdaad – is het ook zaak dat je lezers blijft verrassen. Ondanks dat je dus niet je eigen verhalen schrijft, is er genoeg ruimte voor creativiteit.
Buiten het lezen en schrijven kreeg ik ook de mogelijkheid om eigen ideeën uit te werken, en de beste mensen op het gebied van tech en journalistiek wilde me daarbij helpen. Zo leerde ik hoe ik mijn theoretische onderzoeks-skills van de universiteit kon inzetten voor praktische data-analyses van een ideale koppenlengte (lange koppen schijnen even goed te werken als korte). Heel nuttig voor het schrijven, en het leverde me een fulltimebaan op.
Nog even over die data
Data is een essentieel en leerzaam onderdeel van werken bij Blendle. Alles wordt bijgehouden, waardoor je je publiek van haver tot gort leert kennen. Ik weet dat data een vies woord is in de journalistiek (clickbait!!!), maar door bij te houden wat je publiek graag leest, blijf je ook op de hoogte van wat relevant voor ze is. Redacties zijn zich daar niet altijd van bewust, concludeer ik na het lezen van 4.500 verhalen in een halfjaar bij Blendle. Onderwerpen worden vaak groter gemaakt dan ze zijn, en verhalen die het publiek duidelijk belangrijker vindt kom je vaak pas achter in de krant tegen.
De combinatie van veel lezen en data onderzoeken helpt je dus een neus te ontwikkelen voor goede verhalen. Voor de duidelijkheid: een goed verhaal is niet altijd het bestverkochte. Bij hardlopen, Gerrie en Kim en foodhypes weet je meteen: hit!, maar er zijn ook tal van ‘zwaardere’ verhalen die scoren.
Dit laatste is ook heel belangrijk. De nieuwsbrief wordt via een algoritme gepersonaliseerd op basis van je leesgedrag. Als je dus graag de column van Theodor Holman leest of geïnteresseerd bent in verhalen over wetenschap, krijg je die stukken sneller in je nieuwsbrief. Echter, in tegenstelling tot Facebook gelooft Blendle dat lezers ook andere meningen voorgeschoteld moeten krijgen dan die van hunzelf – om te voorkomen dat ze in een filter bubble komen. Daarom worden er ook verhalen waarvan we vinden dat iedereen ze moet lezen (zoals een reportage uit Mosul) naar iedereen gestuurd. Dit noemen we must-reads.
Op die manier ben je als redacteur bij Blendle dus constant op zoek naar de balans tussen wat je publiek graag wil lezen, wat de data zegt dat het beste werkt en wat jouw gevoel als journalist het belangrijkste en mooiste acht.
Foto: een deel van de redactie van Blendle tijdens een weekend in CenterParcs
