Lekker inkoppertje: een crimecast

In de vorige blogpost vertelde ik over de hobbels die we moeten nemen om onze podcasthit te maken en zo podcasting in Nederland naar een hoger niveau te tillen. Het enige dat we nodig hebben zijn een briljant idee, geld, voldoende tijd en een breed publiek. Het goede nieuws: dat briljante idee is in de pocket. Op het Oorzakenfestival heeft een internationele jury uit 36 inzendingen de Polderpodcast van Gerrit Kalsbeek en Jacqueline Maris gekozen tot winnaar van de ‘podquest’ van de Stichting Verhalende Journalistiek.

Nadruk op intimiteit

Een internationale jury, omdat we natuurlijk willen leren van de podcast-successen in het buitenland. Hoe kijken gerenommeerde makers naar de ideeën in dit land, waar podcasting nog in de kinderschoenen staat? Zo legden de Amerikaanse audiokunstenaar Kaitlin Prest (bekend van haar podcast The Heart) en documentairemaker Eleanor McDowall (Falling Tree Productions) in de jury de nadruk op de intimiteit van het medium. Je hebt zorgvuldige audiovormgeving en een goede verteller nodig om die intimiteit te creëren.

Ook de andere juryleden (de Vlaamse radiomaker Sven Speybrouck en uit Nederland Saar Slegers – bestuurslid van de Stichting Verhalende Journalistiek – en ikzelf als voorzitter) keken in hun beoordeling naar de ‘podcastability’ van de plannen. Waarom moet dit verhaal in audio verteld worden en niet in print of video, is er een langere verhaallijn die een serie rechtvaardigt en die het publiek vast blijft houden en zien we potentie voor een community rond de podcast? Natuurlijk keken we ook naar de narrativiteit van de voorstellen. Hoe verhalend zijn ze en raken ze aan een groter thema dat de podcast voldoende urgent maakt?

Huis-tuin-en-keukenmisdaad

Met al deze criteria kozen we uiteindelijk voor de Polderpodcast, een podcast over misdaad. En dan niet de Grote-Stad-misdaadverhalen van bendes die elkaar overhoop schieten en kleurrijke gangsters met klinkende namen, neen: de Polderpodcast gaat over huis-tuin-en-keukenmisdaad. Over gewone mensen die tot buitengewone daden komen, over de juridische kermis waar betrokkenen in belanden en over wat er gebeurt in een dorpsgemeenschap als “zij van hiernaast” een moord pleegt. Dat misdaadverhalen het goed doen in podcastland, bewijst niet alleen de ultieme podcasthit Serial (die begon met een onderzoek naar de mogelijke onschuld van een veroordeelde moordenaar) maar ook Spår: reconstructies van misdaadzaken waar mogelijk juridisch gefaald is, die in Zweden een miljoenenpubliek bereikten.

Dat Poldercast een crimecast is was bijna reden om dit project niet te kiezen

Ik hoor u denken: “Lekker inkoppertje: een crimecast” en geloof me: voor de jury was het bijna een reden om dit project niet te kiezen. Bijna, want we waren het er uiteindelijk over eens dat de Polderpodcast de meeste potentie had om bij een breder publiek voor langer dan één aflevering boeiend te blijven. En dat heeft alles te maken met de kwaliteit van het voorstel: het audiofragment dat Kalsbeek en Maris instuurden (en dat ze naar eigen zeggen “even snel in elkaar hadden gezet”) trok alle registers van het medium open. Zoals een jurylid het verwoordde: “To me it represents the playfulness of the podcast. The reason why we call it the golden age of radio is because we go back to the playfulness of radio. It had become so serious.”

Ambitie voor zes

Goed, het plan ligt er dus. En daarmee is er budget om een pilot-aflevering verder uit te werken die hopelijk nieuwe financiers gaat trekken. Voor Kalsbeek en Maris ligt de druk nu vooral op het uitwerken van het scenario, het vinden van een geschikte verteller die de lange lijn van het verhaal draagt en natuurlijk het pluggen van het plan bij potentiële partners. Want met de vierduizend euro van de Stichting Verhalende Journalistiek maken we misschien net één aflevering, en de ambitie is minstens zes. We willen immers een publiek opbouwen, een nieuwe groep mensen kennis laten maken met podcasting, binge listeners creëren die Netflix verruilen voor Soundcloud.

Met wie gaan we dat doen? Met de VPRO die zich bij de publieke omroep actief inzet voor verhalende journalistieke podcasts of met Avrotros die met programma’s als Opsporing Verzocht, Flikken en een crimi-schrijfwedstrijd het misdaadgenre claimt? Of moeten we juist weg blijven van de publieke omroep en kijken of we de podcast helemaal onafhankelijk kunnen opzetten, zoals Chris Bajema succesvol heeft gedaan met zijn onvolprezen Man met de Microfoon? Zijn combinaties mogelijk? Kunnen we een krant interesseren voor een podcast zonder echte actualiteitswaarde of moeten we op zoek naar tijdlozere titels in het medialandschap? Er is nog veel te onderzoeken. We houden u op de hoogte.

Foto door Tony Webster