Purple wil zijn waar de gebruiker is

“Oh ja, dat weet ik. Heb ik gehoord via Purple”. Als gebruikers dit zeggen op feestjes of ’s ochtends bij de koffiemachine is de missie van Rebecca Harris en David Heimann geslaagd. Eind vorig jaar – net op tijd voor de voorverkiezingen in Amerika – lanceerden zij hun nieuwsplatform Purple Politics. Dat bestond aanvankelijk uit een website en een nieuwsbrief. Hier konden millennials terecht met hun vragen over complexe zaken, zoals uitspraken van het Hooggerechtshof en de betekenis daarvan voor het land. De website probeerde dan zo eenvoudig en duidelijk mogelijk die vragen te beantwoorden.

Meer gebruiksgemak

In maart besloot de site de nieuwsbrief in te ruilen voor een smsdienst. Ook het ‘Politics’ werd geschrapt uit de naam. Dat scheelde onderhoud van de site, werk aan de nieuwsbrief en een verbreding van de nieuwsvoorziening. Maar het zorgde vooral voor een nauwere band met de gebruiker, legt Heimann uit. “Tekstberichten zijn dé manier waarop je geïnformeerd blijft over je vrienden. Daarom leek sms ons de beste plek. We willen zijn waar de gebruiker is”.

Maar het oude sms-systeem bracht zoveel technische uitdagingen en kosten met zich mee, dat Purple half augustus overstapte naar Facebook Messenger. Dat kost niks en is eenvoudig te gebruiken als derde partij. Het levert ook extra gebruiksgemak op, al merkte Menno van den Bos onlangs op dat er nog wel wat schoonheidsfoutjes zijn. Heimann: “We zijn niet wéér een app die je moet installeren op je telefoon en elke keer apart moet openen.” In de toekomst willen Heimann en Harris hun dienst ook aanbieden op platforms als WhatsApp en Slack.

Nerdy vriend die alles weet

Purple moet volgens Harris de formele muur tussen nieuws en de consument afbreken, iets waar zij als millennial zich aan stoort. “Journalistiek moet mensen informeren en wij willen dat op een toegankelijke manier doen. Purple is als een nerdy vriend die alles weet. Hij kan je alles vertellen over het belangrijkste nieuws van de dag”. In de week dat Hillary Clinton haar belastinggegevens vrijgaf, stuurde de startup een berichtje hierover naar gebruikers. Door vragen te stellen met de kernwoorden ‘waarom’, ‘geschiedenis’ of ‘conflicten’ kregen zij elke keer een korte maar actuele uitleg over presidentskandidaten en de rol van belastingen in campagnes. De reacties van Purple verschijnen binnen enkele secondes als je vraagt naar deze voorgestelde kernwoorden. Het duurt wat langer als je een eigen vraag stelt, omdat een van de vier medewerkers van Purple het opzoekt voor je. De dienst is geen typische bot. Elke dag probeert de dienst vragen te anticiperen en worden deze klaargezet in het systeem. Net als interessante links en in de toekomst ook bewegend beeld.

Dat Purple goed op weg is, bewijst The New York Times. Voor hun verslaggeving van de Olympische Spelen biedt de krant gepersonaliseerde sms-updates aan van een van de sportredacteuren in Rio de Janeiro. Hij beantwoordt vragen van lezers en gunt een kijkje achter de schermen van het sportevenement; geïnspireerd door Purple, geeft de krant ruiterlijk toe aan Nieman Lab.

Kernbezigheid

“Het is een validatie van ons werk”, lacht Heimann. Of de startup zich bedreigd voelt nu een van de grootste nieuwsorganisaties heeft besloten dezelfde dienst aan te bieden? “Purple is van de grond af gebouwd. Het is onze kernbezigheid en niet zomaar iets dat we naast al onze andere content aanbieden”, valt Harris hem bij. Purple richt zich niet op de massa, maar op de persoonlijke relatie met de gebruiker.

Purple is momenteel gratis te gebruiken door de pakweg vijfhonderd gebruikers. Harris en Heimann willen eerst aan de hand van hun feedback de dienst verder ontwikkelen voordat zij meer gebruikers toelaten. Het doel is om uiteindelijk met Purple geld te verdienen. Hoe? Daar is het tweetal nog niet over uit. “Eerst onze gemeenschap uitbouwen en dan gaan we pas denken aan advertenties of freemium-modellen.”

Meer lezen over Purple? Lees dan ook deze review.