Contrast VR laat je met virtual reality het leven in conflictgebieden van binnenuit ervaren

Nieuws |

Contrast VR wil mensen in conflictgebieden de mogelijkheid geven hun eigen verhalen naar buiten te brengen. Daarom investeert het team in trainingen, bijvoorbeeld aan jonge Syrische vluchtelingen in het Jordaanse vluchtelingenkamp Za’atari. ‘We werken zoveel mogelijk samen met lokaal talent’, vertelt Viktorija Mickute, producer bij Contrast VR tijdens het International Journalism Festival in Perugia.

Lokaal perspectief

Vorig jaar april werd het platform gelanceerd. Contrast TV combineert 360-gradenvideo, Virtual Reality (VR) en Augmented Reality. ‘My people, our stories’ is een van de eerste initiatieven. Dit project werd gemaakt door acht getalenteerde filmmakers uit het Midden-Oosten en Afrika. ‘We hebben hen niet alleen getraind, maar ook camera’s achtergelaten. Ze stuurden ons toen video’s toe, en we werken nog steeds met hen,’ zegt Mickute. Een van de verhalen komt uit Tunesië, waar een jonge vrouw gevolgd wordt die het paleis Ennejma Ezzahra restaureert.  Ook volgde Contrast TV een Libanese journalist in zijn zoektocht naar een oplossing voor het afvalprobleem in het land.
Een ander voorbeeld komt uit Jemen, een land dat nauwelijks toegankelijk is voor journalisten. De filmmakers in Jemen stuurden hun video’s via Whatsapp. Het duurde vier maanden om de documentaire te maken, die het verhaal vertelt van drie tieners in de hoofdstad Sanaa. Zij laten zien hoe luchtaanvallen al drie jaar lang hun leven beïnvloeden. ‘Dit is wat we willen laten zien. Dit is ons verhaal aan de wereld,’ zeiden de jonge filmmakers. Volgens Mickute is het belangrijk dat dat verhaal verteld wordt. ‘Contrast VR wil een authentiek perspectief laten zien. Het verhaal gaat niet óver communities, maar wordt verteld in samenwerking mét gemeenschappen.’

Midden in het regenwoud

Volgens Mickute moeten we af van het snelle nieuws, bijvoorbeeld als het gaat om natuurrampen. ‘Laat in plaats daarvan gemeenschappen zien die dagelijks de gevolgen van klimaatverandering ondervinden. We zoeken ook naar oplossingen. We vragen wat er nodig is voor verandering, en mensen in deze gebieden hebben daar visie op. Hun antwoorden zijn belangrijk. Zoek oplossingen vanuit lokale gemeenschappen, denk samen na over een langetermijnstrategie, en hoe we het samen oplossen. Deze verhalen moet je brengen, onderbouwd met feiten. Zorg dat mensen in actie komen.’  Het team maakt dan ook documentaires waarin urgente wereldproblematiek getoond wordt, zoals klimaatverandering. ‘Als kijker ben je ineens in een regenwoud en zie je de gevolgen van klimaatverandering met je eigen ogen.’ legt Mickute de toegevoegde waarde van VR uit.

We snappen nu veel beter wat er speelt, zei de VN-veiligheidsraad na het bekijken van de beelden

Als tweede voorbeeld noemt de Al Jazeera-journalist de Rohingya-crisis. Het team van Conflict VR ging naar een van de vluchtelingenkampen en maakte een documentaire. ‘Als je de film kijkt, sta je ook in de modder. Je ziet hoeveel mensen er om je heen kroelen. De schaal van de crisis was goed zichtbaar. We hebben deze beelden laten zien aan de VN-veiligheidsraad. “We snappen nu veel beter wat er speelt,” zeiden ze na afloop. Deze mensen hebben alle rapporten over de crisis gelezen, maar hun beeld erover veranderde toen ze het met eigen ogen zagen. En dat geldt voor iedereen die de film ziet.’

Ethische dilemma’s

Met VR in conflictgebieden komt ook een verantwoordelijkheid om de hoek kijken, zegt Viktorija Mickute. Want hoe toon je de urgentie van de situatie zonder de kijker een overdosis aan gruwelijke beelden voor te schotelen? Mickute: ‘Wat je altijd moet onthouden is dat je journalist bent, en bij journalistiek hoort ethiek. Welke beelden waar komen, laten we bepalen door ons journalistieke kompas, we voeren veel onderlinge discussies. In die zin is 360gradenvideo niet anders dan wat we op tv zien. Maar we moeten ons er wel van bewust zijn dat het krachtiger overkomt en trauma kan veroorzaken. Daarom vertellen we verhalen in verschillende versies, voor headset en Facebook.’
Een ander ethisch dilemma is: wel of geen toestemming vragen om te filmen. Volgens Mickute is het onmogelijk om iedereen persoonlijk om toestemming te vragen. ‘Maar we vertellen in dorpen en vluchtelingenkampen altijd wat we doen en beantwoorden alle vragen. Als mensen niet in beeld willen, gaan ze even weg. Met 360gradenvideo laten we niet alleen de hoofdpersoon zien, maar zijn of haar hele gemeenschap. De noodzaak van een eerlijk verhaal is daarom nog groter: de beelden vertegenwoordigen een hele community.’
Foto van Viktorija Mickute door Ireneo Alessi
 

Nieuwsbrief

Ontvang ons laatste nieuws
Hidden
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.