Hoe media de tradwives groot maakten
Nieuws | Wat zegt de wetenschap?
Tradwives zijn een dankbaar onderwerp voor journalisten: de oerconservatieve vrouwen zijn opvallende verschijningen op sociale media. Maar alle media-aandacht voor deze kleine groep hielp hun gedachtegoed verder verspreiden, ziet promovendus Guilherme Giolo.
Jonge vrouwen met jarenvijftigkapsels en -kleding die gelikte video’s maken van huiselijke tafrelen. Deze ‘tradwives’ – traditional wives – zijn sinds een paar jaar te vinden op sociale media. Ze omarmen stereotypische vrouwelijkheid en traditionele genderrollen: de vrouw baart, zorgt voor het huishouden en ondersteunt de carrière van haar man. Die ideeën verkondigen ze geregeld in hun video’s, tussen filmpjes over koken en kinderen door.
Media hebben veel aandacht voor deze groep vrouwen. De meeste journalisten en columnisten zien, de lieflijke stijl ten spijt, in tradwives vooral sporen van problematisch alt-rechts gedachtegoed. Toch zijn het ook de media die de niche-trend deden groeien, schrijft Guilherme Giolo, promovendus aan de Erasmus University Rotterdam, in recent onderzoek. Media brachten het bestaan van tradwives onder de aandacht van het grotere publiek. Na analyse van 44 artikelen, afkomstig uit media van NRC tot LINDA., zag Giolo drie manieren waarop media-aandacht de trend wind in de zeilen gaf.
Goeie ouwe tijd
In bijna de helft van de artikelen die de onderzoeker analyseerde werd een punt gemaakt van de wens om terug te keren naar vroeger, waarbij vooral de heropleving van ouderwetse man-vrouwverhoudingen tot aanstoot leidde. Journalisten en columnisten wonden zich erover op dat verworvenheden zoals betere carrièrekansen voor vrouwen zo maar het raam uit gegooid worden.
Volgens Giolo gaan deze auteurs eraan voorbij dat tradwives ook ándere, onschuldigere elementen uit het verleden plukken, zoals bepaalde kledingstijlen en huisinrichtingen. Bovendien zou nostalgie niet de enige reden zijn om te kiezen voor een tradwife-levensstijl. Zo speelt het tragere levensritme van een huismoeder zonder carrièreplannen eveneens een rol, schrijft Giolo.
Door alleen te focussen op de man-vrouwverhoudingen gaven media tradwives de kans om te beweren dat ze niet serieus genomen worden. De levensstijl wordt door ‘de media’ platgeslagen tot een leuk aangeklede discussie over het feminisme.
Ambities versus traditie
Weer andere commentatoren schreven dat tradwives waarschijnlijk gedesillusioneerd zijn door het kapitalisme en de eisen van een carrière. Omdat ze er niet in slagen zo’n modern, ideaal leven te leiden, grijpen ze maar terug naar ouderwetse spelregels. Giolo zag auteurs duidelijke tegenstellingen maken: intelligentie en ambitie werden afgezet tegen een wens voor een traditioneel leven.
Tradwives wierpen hier tegenin: als vrouwen zelf keuzes mogen maken ze toch ook voor een traditionele levensstijl mogen kiezen? Zo konden ze zichzelf neerzetten als ‘onderdrukt’. Wat zij propageren als een ‘natuurlijke’ keuze – die voor het huismoederschap – zou worden verboden door ‘de mainstream’. Deze boodschap konden ze vervolgens weer in geuren en kleuren verkondigen in nieuwe video’s.
Extreem gedachtegoed
In weer andere artikelen werd de trend neergezet als een vorm van escapisme, waarbij journalisten wel begrip konden opbrengen voor een vlucht van een leven vol economische onzekerheid. Of de trend was een vorm van vermaak: het zou gewoon leuk zijn om naar die opgedirkte dames te kijken. De trend werd hiermee beschreven als iets speels of aandoenlijks, waardoor de video’s voor een breder publiek onschuldiger kunnen overkomen. Juist verkleed als iets grappigs of vermakelijks kan extreem gedachtegoed op het internet behapbaar worden gemaakt, schrijft Giolo.
Uitzoomend schrijft Giolo dat juist doordat gevestigde stemmen zich uitspreken tegen een niche internettrend, deze trend een serieuze uitdager lijkt van gangbare ideeën van wat normaal en goed is. En dan is het voorzichtig navigeren. Sla een trend plat of denk te veel in zwart-wit termen en voordat je het weet kan een kritisch bedoeld stuk juist de verspreiding en normalisering van een trend in de hand werken.
Over de auteur
