Community’s vanuit maatschappelijke documentaires
Nieuws | NieuwsNa het verschijnen van haar documentaire ‘Het Beste voor Kees’ merkte documentairemaker Monique Nolte hoe groot de impact van sociale media rondom een documentaire kan zijn. Nog voor de uitzending van de film over de autistische Kees maakte ze een Facebookpagina aan waar, nu bijna twee jaar later, nog steeds 48.000 mensen Kees volgen. Deze volgers zorgen voor een invulling van ‘de ledigheid in zijn leven’, zoals Kees het zelf zegt, door hem tekenopdrachten te geven.
“Film is een heel krachtig medium voor het oproepen van empathie en draagkracht,” zegt Nolte. De film werd door verschillende organisaties opgepikt en gebruikt als les- en voorlichtingsmateriaal. De vraag die de betrokkenheid van de buitenwereld bij de documentairemakers opriep was: wat kan de maximale impact zijn van een documentaire? Het leidde tot het oprichten van het project The Case, dat onlangs een innovatiesubsidie van 100.000 euro van het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek toegezegd kreeg.
Verbinden & betrekken
Bij The Case is het mogelijk om al vanaf het begin een verhaal en eventuele ontwikkelingen in het leven van personages te volgen. “Op die manier ontstaan vanzelf community’s van uiteenlopende doelgroepen, mensen die geïnteresseerd zijn in een bepaald onderwerp en die samen het verschil kunnen maken”, legt Nolte uit.
“Als documentairemaker hoop je dat je iets teweeg kan brengen met je documentaire, maar zoiets gebeurt vaak per ongeluk”, zegt Janine Bakker, mede-oprichter van The Case. “Als je ervoor zorgt dat mensen een plek hebben om met anderen in actie te komen. Bijvoorbeeld door elkaar tips te geven over hun gezamenlijke, dagelijkse dilemma’s, kun je de wereld een beetje veranderen.” Dat klinkt natuurlijk heel groot, “maar iedere kleine verandering – al is het in het leven van de personages – is al heel wat,” zegt Nolte. Dat kan zoiets als het opstarten van een petitie zijn, maar ook het sturen van een persoonlijke brief naar de hoofdpersoon van de documentaire. “Mensen vinden elkaar vaak wanneer ze tegen dezelfde situaties aanlopen als de hoofdpersonen in de film.” The Case wil hen met elkaar verbinden en de juiste organisaties betrekken bij de onderwerpen van hun maatschappelijke documentaires.
Betrokken financiering
Volgens de oprichters van The Case is het een grote uitdaging om het budget voor een documentaire rond te krijgen. “Je bent als documentairemaker vaak afhankelijk van fondsen, maar er is geen apart fonds voor maatschappelijke documentaires”, legt Nolte uit. Bovendien wordt zo’n film dan vaak maar een of twee keer uitgezonden; “dat maakt het haast zonde van het geld”, vult Bakker aan.
The Case zoekt voor de financiering dan ook naar samenwerkingen met belanghebbenden en betrokken organisaties, ‘zodat we samen het verschil kunnen maken’. Dat vergoot volgens Nolte de betrokkenheid. “Zulke partijen kunnen in ruil voor financiering de film inzetten in hun circuit. Zo maken we meteen gebruik van elkaars netwerken.” Dit model heeft zich al bewezen bij BRITDOC, een Britse organisatie die zich richt op het maken van impact bij documentaires. Uiteindelijk hoopt The Case met dit financieringsmodel ook zelfvoorzienend te worden en meer inzicht te kunnen bieden aan documentairemakers voor het vinden van alternatieve financiering.
Onderzoek naar online storytelling
Uiteindelijk hoopt The Case een continue in- en uitstroom van documentaires te krijgen. Volgens Nolte zou je The Case “een soort Netflix voor documentaires” kunnen noemen. De documentaires zijn daar on demand te bekijken. Door de documentaires en bijbehorende community’s op een eigen platform te plaatsen maakt The Case zich ook los van het bestaande beperkingen in documentaireland. Een documentaire wordt doorgaans maar een of twee keer uitgezonden. Een gemiste kans, volgens de oprichters van The Case, door dit systeem wordt het potentieel dat in veel films zit onvoldoende benut. Door vanaf de eerste draaidag het publiek te betrekken via The Case, moet daar verandering in komen.