Hoe journalisten politieke tweets gebruiken

Zowel politici als journalisten maken veel gebruik van Twitter, en zijn met elkaar verbonden via het microblogplatform. In dit onderzoek bekijken Julia Metag en Adrian Rauchfleisch hoe journalisten gebruik maken van politieke tweets.

Als journalisten tweets van politici gebruiken voor hun berichtgeving, beïnvloeden politici het zogenoemde agenda-building proces. In dit proces benadrukken, selecteren of verwijzen media naar gerelateerde gebeurtenissen, onderwerpen of bronnen om verslag te doen van andere onderwerpen. Bijvoorbeeld een journalist die bij de verslaggeving over de zorg een tweet van een politicus gebruikt waarin deze zijn mening geeft over de zorg in Nederland.

Tweets van politici worden het meest opgepikt door journalisten als ze ‘quotebaar’ zijn

Aan de hand van het concept van agenda-building bekeken Metag en Rauchfleisch welke eigenschappen van een politieke tweet het waarschijnlijker maken dat een journalist deze tweet oppikt voor zijn berichtgeving. Ook onderzochten zij in welke mate het Twitter-netwerk van de journalist hierin een rol speelt. Hun onderzoek baseert zich op een unieke combinatie van een online survey onder Zwitserse journalisten en een analyse van de Twitterdata van deze journalisten.

Uit dit onderzoek komt naar voren dat tweets van politici het meest worden opgepikt door journalisten als de tweets ‘quotebaar’ zijn, wat hun betekenis als informatiebron bevordert. Opvallend is dat journalisten die veel politici als volgers hebben, veronderstellen dat ze politici kunnen beïnvloeden die ze niet persoonlijk kennen.

Volgens de onderzoekers is er dus sprake van een wederzijdse invloed tussen journalisten en politici op Twitter. Hoewel Metag en Rauchfleisch dit laatste niet met zekerheid kunnen bevestigen, onderstreept dit voor hen het feit dat Twitteronderzoek een nuttige methode is om wederzijdse invloeden te ontdekken.

Julia Metag en Adrian Rauchfleisch. Journalists’ use of Political Tweets. Digital Journalism.

Wat we wel en niet weten over de impact van publieke omroepen

Mede omdat er veel belastinggeld naartoe gaat, zijn publieke omroepen een veel onderzocht onderwerp in de mediawetenschap. Om de bomen door dit bos te kunnen zien bekeken Richard Fletcher, Annika Sehl, David Levy en Rasmus Kleis Nielsen van Reuters Institute for the Study of Journalism meer dan duizend studies met de vraag: wat is de politieke impact en sociale impact van publieke omroepen en hoe beïnvloeden zij de concurrentiemarkt?

Het meeste onderzoek is gedaan naar de politieke impact van omroepen. De meerderheid van de studies concludeert dat publieke omroepen een positieve impact hebben op (a) de hoeveelheid hard nieuws, (b) het niveau van politieke kennis en (c) de hoeveelheid politieke participatie. Een belangrijke kanttekening is wel dat veel van deze onderzoeken soortgelijke impact vinden voor commerciële media. Dit zijn dan vooral kranten.

Onderzoeken suggereren dat publieke omroepen de mediamarkt niet verstoren

Minder onderzoek werd er gedaan naar de sociale impact van publieke omroepen. De studies die zich daarop richtten, wijzen uit dat publieke media een positieve impact hebben als het gaat om vertrouwen in media en de hoeveelheid kennis van het publiek. Ook is er sprake van meer culturele en etnische diversiteit in de berichtgeving van publieke omroepen. Echter, de beperkte hoeveelheid studies betekent dat studies weinig zijn herhaald in verschillende landen, waardoor deze positieve impact (nog) niet als geldend kan worden beschouwd voor alle mediasystemen. Dit is dus vooral een indicatie.

Hetzelfde geldt voor de invloed op de concurrentiemarkt. Hierover was nog minder onderzoek beschikbaar. De studies die erover gaan suggereren wel dat publieke omroepen geen verstorende werking hebben voor de mediamarkt in een land, maar er is nog geen sprake van hard bewijs.

Samengevat lijken publieke omroepen dus vooral een positieve impact te hebben, maar om dit hard te kunnen concluderen, moet er meer onderzoek worden gedaan op het gebied van sociale impact en marktwerking.

Richard Fletcher, Annika Sehl, David Levy & Rasmus Kleis Nielsen. What we do and do not know about the impact of public service media. Reuters Institute for the Study of Journalism.

Zo beïnvloeden referentieprijzen de bereidheid te betalen voor online nieuws

Over de hele wereld zoeken commerciële nieuwsmedia naar een vruchtbaar verdienmodel voor online nieuws. Voor sommige media zijn de inkomsten uit advertenties voldoende, maar anderen zullen in de toekomst geen journalistiek meer kunnen bedrijven zonder financiële bijdrage van hun publiek.

Aan iedere vorm van gedrag liggen een aantal attitudes of standpunten ten grondslag. Als het gaat om betalen voor online nieuws is nog nauwelijks bekend hoe deze attitudes worden gevormd. Richard Fletcher en Rasmus Kleis Nielsen focussen zich in deze studie op de ideeën die mensen hebben van betalen voor nieuws in het algemeen en de invloed die dat heeft op hun bereidheid om voor online nieuws te betalen.

De consumptie van gratis media leidt niet tot de verwachting dat online nieuws ook altijd gratis is

Hiervoor gebruikten zij surveydata van zes landen (Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië, Japan, Spanje en de Verenigde Staten) om drie hypotheses te testen: (1) mensen die gebruik maken van publieke media om aan nieuws te komen, zijn minder bereid om te betalen voor online nieuws omdat hun referentieprijs (de prijs die ze gewend zijn te betalen) voor nieuws op nul ligt, (2) zij die betalen voor kranten zullen eerder betalen voor online nieuws, omdat hun referentieprijs hoger dan nul is en (3) jongere mensen betalen eerder voor online nieuws omdat zij vaker een hogere referentieprijs hebben voor andere digitale content.

Uit de analyse van de data blijkt dat de referentieprijs inderdaad een rol speelt; hypothese 2 en 3 werden bevestigd, maar 1 niet. Een hogere referentieprijs voor nieuws of digitale content verhoogt dus de bereidheid om te betalen voor online nieuws, maar de (voor media positieve) kanttekening die hierbij moet worden geplaatst is dus dat de consumptie van gratis media niet tot de verwachting leidt dat online nieuws ook altijd gratis is.

Richard Fletcher & Rasmus Kleis Nielsen. Paying for Online News. Digital Journalism.