De gemeenschap is de baas: in Bristol zijn 2600 bewoners mede-eigenaar van het lokale onderzoeksplatform
Nieuws | OnderzoeksjournalistiekIn Bristol voelen veel mensen zich betrokken bij het lokale onderzoeksplatform. The Bristol Cable heeft behalve de oprichters 2600 bewoners van de Britse stad als eigenaar. In de afgelopen tien jaar heeft het platform zich ontwikkeld tot een vaste waarde in Bristol, maar het blijft knokken voor het voortbestaan, vertelt strategisch leider Eliz Mizon.
De lokale gemeenschap van Bristol betrekken bij diepgravende journalistiek, dat was het plan van drie lokale journalisten. Ze begonnen The Bristol Cable in 2014 als een vrijwilligersproject, maar niet veel later kregen Alec Saelens, Adam Cantwell-Corn en Alon Aviram een subsidie van zestigduizend dollar van de Reva & David Logan Foundation, een wereldwijde financier van onderzoeksjournalistiek en initiatieven voor sociale rechtvaardigheid. Het geld was bedoeld om The Bristol Cable te helpen een zelfvoorzienende mediacoöperatie te worden. Plots konden de initiatiefnemers verder vooruitkijken.
Tien jaar later staat er een lokaal medium dat achtergrondjournalistiek over en voor de stad Bristol brengt. The Bristol Cable publiceert verhalen en podcasts en brengt elk kwartaal een printeditie met een oplage van vijftienduizend exemplaren uit. Daarmee bereikt het voornamelijk een publiek van middelbare leeftijd, vertelt Eliz Mizon, strategisch leider. Van die lezers zijn er zo’n 2600 mensen extra betrokken bij The Bristol Cable: zij zijn mede-eigenaar en hebben dus een stem in wat het mediabedrijf doet en publiceert.
Hoe omschrijf je jullie missie?
‘We proberen de inwoners van Bristol te voorzien van diepgaand, onderzoekend en onafhankelijk nieuws dat andere kranten niet brengen. We proberen de macht ter verantwoording te roepen. Een ander deel van onze missie is dat we proberen te bewijzen dat je een andere manier van journalistiek kunt bedrijven. Dat lokale kranten meer in handen van de gemeenschap kunnen leggen.’
Hoe werkt dat laatste?
‘Er zijn twee manieren waarop we met onze leden communiceren. De belangrijkste is dat we elk jaar een algemene vergadering houden. Daar komen meestal vijftig tot honderd mensen, dus een kerngroep die echt iets te zeggen wil hebben over wat we doen. Wij leggen hen vragen voor. Bijvoorbeeld of we meer gedrukte publicaties gaan doen of dat we print helemaal laten vallen. Wij bieden context en daarover kan dan, in groepjes, gediscussieerd worden. Waarna de leden uiteindelijk kunnen stemmen.’
Tot de zomer van 2024 voerde The Bristol Cable maandenlang campagne om meer leden te werven, wat resulteerde in een groei van ruim vijftig procent. Daarmee voldeed het platform aan een uitdaging van de Reva & David Logan Foundation – verdubbel binnen een jaar je ledenomzet – en zo sleepte The Bristol Cable een bonus van veertigduizend pond (zo’n 48.500 euro) in de wacht. Samen met de nieuw ledengelden telt dit op tot honderdduizend pond aan nieuwe inkomsten. ‘Een grote sprong op weg naar duurzaamheid,’ volgens de organisatie.
‘Daarnaast hebben we een intern gebouwd lidmaatschapssysteem waarmee we mensen digitaal kunnen enquêteren en ‘call outs’ doen. We kunnen ze bijvoorbeeld vragen om over iets te stemmen, maar ook laten weten dat we schrijven over hoe verschrikkelijk de bussen in Bristol zijn en oproepen om persoonlijke ervaringen te delen. Die antwoorden gebruiken we in onze berichtgeving.’
Hoe groot is de behoefte van leden om invloed te hebben?
‘We hebben dat eens letterlijk gevraagd en de meerderheid van de mensen gaf aan dat ze niet de behoefte hadden om sturing te geven, omdat ze tevreden zijn met hoe het gaat. Maar het is goed dat de mogelijkheid er wel is. Als we een vreselijk roddelblad zouden worden, dan zouden mensen waarschijnlijk wel hun zegje doen.’
Hoe steekt jullie abonnementsmodel in elkaar?
‘Leden kunnen ons maandelijks of jaarlijks steunen. We vragen mensen om jaarlijks te betalen omdat we dan beter vooruit kunnen plannen. Er was onlangs ook een onderzoek door de Financial Times waaruit bleek dat als mensen een jaarlijks lidmaatschap kopen, ze zich meer betrokken voelen en na verloop van tijd zien dat je werk goed is, waardoor ze eerder geneigd zijn om volgend jaar weer een abonnement te nemen.’
Op de website van The Bristol Cable kun je een maandelijks bedrag van 1, 5, 10 of 20 pond aanklikken, maar zelf een bedrag kiezen is ook mogelijk. Kies je voor een jaarlijkse donatie, dan gaat het om een veelvoud van twaalf van die bedragen. Wie jaarlijks 1000 pond of meer bijdraagt wordt Patron en krijgt daar extra’s voor. Een Patron kan bijvoorbeeld een jaarlijks impactrapport krijgen, ontvangt The Bristol Cable-merchandise gemaakt door lokale kunstenaars en een volledig geactualiseerd archief van The Bristol Cable in gedrukte vorm.
Wat voor waar krijgen leden voor hun geld? Jullie artikelen en podcasts zijn ook zonder abonnement toegankelijk.
‘Als je lid wordt, krijg je de printeditie thuisgestuurd – hoewel je die dus ook op verschillende locaties in de stad gratis kunt oppikken. Op dezelfde manier heeft iedereen toegang tot de website en kan iedereen kan naar onze podcasts luisteren, maar sturen we onze podcasts wel vroegtijdig naar mensen die lid zijn. Er zijn dus wat voordelen voor leden, maar er is inderdaad geen paywall.’
Over jullie journalistieke werk: welke impact hebben jullie daar al mee gemaakt?
‘Het stuk dat ons op de kaart zette, was een onderzoek naar een lokale zakenman. Een aantal van zijn werknemers, mensen met een migratie-achtergrond, werkte onder slavernij-achtige omstandigheden. Dat was een omvangrijk onderzoek en een grote onthulling, die ons in 2019 een British Journalism Award opleverde, en leidde tot de eerste aanklacht wegens moderne slavernij in onze regio.
Een ander onderwerp dat me te binnen schiet, is dat een jaar geleden alle bewoners van een flatgebouw dat eigendom was van de gemeente – zo’n 300 mensen, waaronder oude mensen en kinderen – plotseling werden geëvacueerd. Dat hebben we niet alleen gemeld, we zijn ook een inzamelingsactie voor de mensen begonnen om ervoor te zorgen dat ze de winter goed doorkwamen.’
Wat is jullie grootste uitdaging?
‘Ten eerste: geld. In onze beginjaren hebben we verschillende subsidies weten binnen te halen, maar sinds Brexit is dat een stuk lastiger. Organisaties zijn vertrokken en EU-initiatieven liggen nu buiten ons bereik. En bij de clubs die overblijven, moeten we regelmatig concurreren met voedselbanken en liefdadigheidsinstellingen voor kinderen.’
En ten tweede?
‘Het is een uitdaging om een co-operatie te zijn. Ook ons eigen team is coöperatief georganiseerd, we nemen beslissingen op basis van sociocratie (zelfbestuur op basis van gelijkheid, red.). Zonder dat dit een wettelijke status heeft, overigens; het team is een onderafdeling van de bestaande coöperatie The Bristol Cable. Het kost daardoor veel tijd om groepsbeslissingen te nemen en het is niet altijd duidelijk wie waarvoor verantwoordelijk is. Maar hoewel het niet altijd prettig is, is het nodig en nuttig. Want als je één baas hebt, moet je er maar op vertrouwen dat de deze goed is en de juiste dingen doet.’
Over de auteur
