Hui-Hui Pan: ‘Steek geld van publieke omroep in initiatieven van jonge, diverse makers’

Hui-Hui Pan (40) is de oprichter van Pan Asian Collective, dat zich inzet voor een betere representatie van mensen met Aziatische wortels binnen de kunst, cultuur en media. Ook werkt ze als adviseur op het gebied van diversiteit en inclusie.

‘Mijn doel is om creatievelingen met een niet-Nederlandse achtergrond zichtbaarder te maken. Dat begon toen ik bij de publieke omroep rondliep. Ik was toen nog directeur van een Aziatisch filmfestival en ze hadden me gevraagd om mee te denken over diversiteit en inclusie. Ik werd aan het denken gezet. Was het niet mogelijk om Aziatische makers een groter podium te bieden, hun talenten te delen? Je hoort niet veel over Aziatische diversiteit. ‘Die mensen kunnen we niet vinden’, krijg ik vaak te horen. Dat irriteert me mateloos. Daarom ben ik goede makers bij elkaar gaan brengen.

Überwitte omgeving

Ik ben zelf ook het product van een poging om een organisatie diverser te maken. Ooit werkte ik bij Heineken, als managementtrainee. De directie wilde graag een vrouw toevoegen, liefst van kleur, maar dropte me in een überwitte omgeving. Het voelde niet veilig, er werd geen rekening mee gehouden dat ik anders communiceerde en werkte dan de rest. Ik weet dus als geen ander hoe pijnlijk het is als men jou stiekem helemaal niet wil om wie jij bent.

Het is niet voldoende om mensen binnen te halen, je moet ook zorgen dat ze je behoudt

Gelukkig worden er tegenwoordig meer mensen aangenomen die een andere visie of groep vertegenwoordigen. Toch valt er nog veel meer winst te behalen. Het is niet voldoende om die mensen binnen te halen, je moet ze het gevoel geven dat ze welkom zijn, zorgen dat je ze behoudt en kijken hoe je ze kunt laten doorgroeien. Wil je dat je organisatie écht divers wordt, dan heb je in alle lagen van het bedrijf begrip nodig voor het feit dat mensen verschillend communiceren. Iemand van Aziatische afkomst kan bijvoorbeeld minder direct zijn dan autochtone Nederlanders. Dat zegt verder niks over diens skills, het is een cultuurverschil. Door je daar bewust van te zijn, geef je hen sneller een eerlijke, gelijkwaardige kans. Media zijn een sterk middel om dit soort kennis te verspreiden.

Ik ben hoopvol over de toekomst, toch kan het me niet snel genoeg gaan. Zo zie ik bijvoorbeeld veel te vaak dat mensen met een niet-Nederlandse achtergrond alleen te gast worden gevraagd in programma’s als het gaat om hun ‘anders-zijn’. Terwijl: we kunnen ook gewoon specialist zijn in iets anders dan onze Aziatische afkomst, net zoals een witte wetenschapper ook niet bij een talkshow zit om over zijn of haar huidskleur te praten. We missen nu zoveel bijzondere, inspirerende mensen en verhalen.

Grotere taart

Inclusie moet een solide onderdeel van de strategie zijn, van bovenaf gedragen, en niet langer een cijfermatig afgetikt HR-item voor het jaarverslag. Dat zie je nog te vaak, bijvoorbeeld ‘we moeten voor de helft uit vrouwen bestaan’, maar zonder verder te kijken naar hoe je dat dan succesvol doet. We zijn dicht bij het kantelpunt, dat wel. Ik hoop dat het omroepbestel in 2023 gaat zorgen voor nieuwe initiatieven, van jonge diverse makers. Nu gaat 100 procent van het geld van de publieke omroep naar de standaard omroepen, ik vind dat twintig procent daarvan zou moeten gaan naar andere, particuliere initiatieven buiten het omroepbestel zou moeten. We moeten de taart óf groter maken, óf anders gaan verdelen. Want wat heb je aan nieuwsvoorziening als maar een klein deel van de samenleving ernaar kijkt of luistert?’

Illustratie: Gijs Kast 

De voorspellers 2023

Wat staat de journalistiek in 2023 te wachten? Voor de zesde keer blikken we vooruit op een nieuw jaar. Twaalf journalisten, onderzoekers en andere mediakenners vertellen wat ze verwachten van 2023. Bekijk ze hier allemaal.