Stage lopen tijdens de lockdown: ‘Ik ben maar vijf keer op de redactie geweest’
Nieuws | Op de werkvloerDoor stage te lopen leren journalisten in spe vaak pas écht de kneepjes van het vak. Nu thuiswerken door de pandemie de norm is, zijn er extra drempels. ‘Ze kunnen me niet élke dag bellen en mijn stukken uitvoerig doorspreken.’
Een boos whatsappje van een bron, na publicatie van een artikel: ‘Zo negatief, ik snap dat niet, zo zuur! Ik heb leuk met je gesproken en er komt iets heel anders uit. Echt heel raar hoor.’
Anna Livia de Kort (21) loopt stage bij dagblad Het Parool en krijgt een knoop in haar maag. Haar bron wilde dat ze hele zinnen zou aanpassen. ‘Natuurlijk nam ik slechts een deel van haar suggesties mee, maar ze bleef erop hameren, zelfs na de tweede versie. Het whatsappje dat daarop volgde, voelde zo onaardig. Ze maakte het heel persoonlijk.’ Duidelijke communicatie vooraf is belangrijk, weet de student aan de School voor Journalistiek in Utrecht nu, zodat iedereen weet dat het slechts om een feitelijke controle gaat. ‘Anders blijf je bezig.’ Een les die bijna iedere schrijvend journalist in het begin van zijn of haar carrière leert.
De Kort werkt bijna nooit thuis, maar net zomin op de redactie. Bij Het Parool werkt iedereen sinds de uitbraak van het coronavirus zoveel mogelijk thuis. Omdat De Kort zelf niet in Amsterdam woont, werkt ze afwisselend bij een medestagiair en op het kantoor van Red Pers, in het pand van de Coöperatie vlakbij de RAI.
Vijf keer op de redactie
Haar stage zit er inmiddels op: De Kort is bezig met haar stageverslag. In de afgelopen vijf maanden is ze vijf keer op de redactie geweest, meestal om een kopje koffie te drinken en te praten met haar begeleider. Alleen de laatste twee keer werkte ze er de hele dag. ‘Dat was heel fijn, want je kunt veel makkelijker wat kleine dingen vragen,’ zegt De Kort. ‘Bij een van de rubrieken die ik had geschreven, moest de eindredacteur iets checken. Dat kan dan gewoon direct. De communicatie is veel sneller.’
Haar stage op afstand verloopt goed, zegt De Kort, al vond ze het af en toe ‘wel lastig’. ‘De eerste drie maanden zat ik bij PS, de dagelijkse bijlage van de krant. Daar was veel tijd voor begeleiding. Toen ik de overstap maakte naar verslaggeverij werd ik al gewaarschuwd dat daar minder ruimte voor was.’
Je leert je collega’s niet echt kennen. Daardoor is het spannender en moeilijker om in een vergadering mee te praten en vragen te stellen
Dat klopt, merkt ze: het tempo ligt veel hoger. Haar chef belt en slackt haar soms met de vraag of ze ergens naartoe kan. ‘Dan lever ik het vervolgens in, krijg ik snel feedback en stuur ik het door naar de eindredactie.’ Daardoor wist de student journalistiek in het begin niet zeker of ze goed werk afleverde. ‘Maar inmiddels weet ik: dit hoort erbij. Ze kunnen me niet élke dag bellen en mijn stukken uitvoerig doorspreken.’
Voor Emma Bouwheer (25) is haar stage bij RTL Nieuws ‘niet heel anders’ dan haar eerdere stage bij de Volkskrant. Ze mag elke dag naar de redactie in Hilversum, omdat ze als videoredacteur in specifieke systemen moet werken. ‘Alleen het meekijken met montages is op afstand iets lastiger, maar verder kom ik niets tekort.’
Discussies op de redactie
Het moge duidelijk zijn: Bouwheer knijpt in haar handjes dat ze in tegenstelling tot veel andere stagiairs de dagelijkse gang van zaken bij haar stagebedrijf meekrijgt. ‘Je leert namelijk al veel door er alleen al te zijn.’ Ze doelt op alle gesprekken die op een redactie worden gevoerd. ‘Je hoort continu discussies over journalistieke keuzes, tot in de details. Waarom zou je die bron bellen? Waarom gebruik je dat beeld wel, en het andere niet? Dat is heel waardevol.’
Juist dat soort momenten loopt De Kort mis bij Het Parool. Ja, zegt ze daarom, ‘ik had meer kunnen leren als het coronavirus er niet was geweest. Bijvoorbeeld hoe verslaggevers telefonische interviews afnemen of hoe ze bepaalde zaken snel aanpakken.’
Een keer ging ze mee met een verslaggever op pad, naar het Vondelpark toen het daar heel druk was. ‘Ik kon precies zien hoe een ervaren journalist alles aanpakt. Ze liet mij de reportage schrijven en gaf mij vervolgens tips: op dit en dat kun je beter letten. Dat was heel leerzaam.’
Spannend om in te breken
Doordat ze haar collega’s nooit heeft ontmoet, vindt De Kort het spannend om in te breken tijdens een vergadering met alle verslaggevers. Pitchen doet ze dan bijna nooit. ‘Er is toch een drempel. Ik vind het fijner om dat persoonlijk met de chef te bespreken.’ Ook Bouwheer mist ‘fysiek’ contact tijdens de digitale vergaderingen. ‘Je leert je collega’s niet echt kennen. Daardoor is het spannender en moeilijker om in een vergadering mee te praten en vragen te stellen. Je kunt jezelf daardoor ook iets minder laten zien.’
De Kort heeft dat in ieder geval genoeg gedaan, want na haar stage blijft ze als freelancer werken voor de online nieuwsdienst van Het Parool. Zo zie je maar: zelfs als je vooral een foto op Slack of een stem uit een telefoon bent, kun je jezelf in de kijker spelen.
Foto: Anna Livia de Kort op de redactie van Het Parool